Wat is parentificatie? Welke verschillende vormen zijn er? En wat is het gevolg voor het kind?

WAT IS PARENTIFICATIE?

Dit gaat over een verstoorde balans tussen geven en ontvangen. Het is een negatief patroon waarbij de rollen zijn omgekeerd. Het kind cijfert zichzelf opzij om structureer & langdurig voor de ouder te zorgen. Het gaat dus niet bijvoorbeeld over eens een keer de tafel dekken voor het ontbijt maar dagelijks de tafel denken en afruimen. Niet over eens een keer voor een broertje of zusje te zorgen maar over altijd zorgen voor. Niet over eens een keer de ouder te troosten maar om de steun en toeverlaat te zijn voor de ouder.

Het kind neemt voor langere periode verantwoordelijkheid op voor taken die eigenlijk niet de zijne zijn. Dat komt omdat ouders in feite hun behoeften projecteren op het kind. Dat kind is op zijn beurt te jong om te begrijpen dat het zo niet hoort en loyaliteit neemt het over. Vanuit die loyaliteit naar de ouder zal het kind proberen om aan de behoeften van de ouder te voldoen. Dit in de hoop om erkenning en liefde te krijgen van de ouder.

Het gevolg is dat het kind niet optimaal zich verder kan ontwikkelen en emotioneel in de knoop geraakt. Dit omdat het kind leert structureel zijn eigen behoeften en gevoelens opzij te zetten om zorg te kunnen dragen voor de ouder. Het kind geraakt op termijn vervreemd van zijn eigen gevoelens en noden. Het wordt opgezadeld met een minderwaardigheidsgevoel.

Deze omkering van rollen zorgt voor een onveilige hechting en kan leiden tot verdere relatieproblemen. Hier kan je meer lezen over hechting. Het onevenwicht in de relatie met de ouder blijft zich vaak herhalen in latere partnerrelaties. Je blijft onbewust op zoek naar de liefde die je ouder je niet kon geven waardoor je die blijft zoeken bij partners die je die liefde niet kunnen geven. Het is een onbewuste poging om de fout proberen te herstellen.

VERSCHILLENDE VORMEN VAN PARENTIFICATIE

HET KIND DAT KIND MOET BLIJVEN

Dit ontstaat wanneer de ouder schrik heeft om de zorgende ouderrol te verliezen. Het kind krijgt niet de kans om volwassen te worden. Het krijgt niet de ruimte om volwassen te worden en kan zijn eigen leven niet sturen en leiden.

HET BRAVE KIND

Het zichzelf wegcijferen laat zich hier zien doordat het kind er alles aan doet om geen problemen te veroorzaken in de hoop aan de verwachtingen van de ouder te voldoen. Het tracht perfect te zijn.

HET KIND ALS OUDER

Het kind neemt een volwassen rol in en de daarbij horende taken. Het kind wordt door de ouder niet als kind maar als gelijke behandeld. Bijvoorbeeld zoals de dochter die de beste vriendin is van de moeder. Dit kan nog verder gaat dat het kind de ouder ter orde roept en als het ware optreedt als de ouder van de ouder.

HET KIND ALS PARTNER

Hier zien we dat de ouder de eigen emoties met het kind deelt die hij/zij normaal gezien met de partner deelt. Het kind moet zo het verdriet, de angst, de woede of de machtsstrijd mee dragen.

HET KIND ALS ZONDEBOK

Wanneer er veel spanning tussen de ouders hangt dan leidt het kind deze spanning af naar zichzelf. Het kind zal zelf lastig doen om als soort van bliksemafleider te dienen.